english below

grupa Not a Number

Alicja Panasiewicz/Adam Panasiewicz

Czego słońce nie widziało

wydruki na papierze samoprzylepnym

obiekty, technika mieszana

video
różne rozmiary

Alberti w traktacie o malarstwie z 1435 roku wprowadził pojęcie piramidy wzrokowej: związek optyczny pomiędzy okiem obserwatora a przedmiotem, na którego obserwator patrzy można przedstawić za pomocą linii prostych, wybiegających z każdego punktu frontalnego przedmiotu i  spotykających się w oku.

Dalsze badania naukowe przyrównują proces tworzenia obrazu na siatkówce do dwóch stożków: promieni wpadającej przez źrenicę i rzutujących odwrócony obraz na siatkówce. Widzenie jest ślepe w samym źródle widzenia – w miejscu, w którym widzenie się dokonuje: siatkówka zbierająca w sobie promienie światła sama jest niewidoma.

Rzutując obraz rzeczywistości na ściany stożka można zrozumieć geometryczny model widzenia. Przestrzenność zamieniona w płaskość otwiera nowe pola percepcji. Obraz siatkówkowy jest obrazem płaskim, rzutem na sferę, a jednocześnie ostatnim momentem jego istnienia, zanim zostanie zamieniony na impulsy elektryczne.

Obraz cyfrowy działa odwrotnie: impuls elektryczny jest odtworzony jako obrazem.

Oko, samo będąc kulistą przestrzennością przebija się przez przestrzeń. Wzrok potrzebuje przestrzeni, by widzieć – wychodzi na zewnątrz ku przedmiotowi i niesie do wewnątrz to, co zobaczone. (por. Daria Kołacka, Sposoby widzenia, czyli szkic o ślepocie (do użytku widzących))

Widzialność jest udziałem ludzi posiadających oczy, za pomocą których mogą oglądać i kształtować rzeczywistość. Natomiast widzenie – wg. Derridy –  zawiera się w już-nie-widzeniu: w zobaczeniu jednego wpisane jest przesłonięcie czegoś innego, samo widzialne natomiast wnika do wnętrza.

Współczesne technologie pozwalają percypować rzeczywistość w sposób inny niż dotychczas. Zjawisko światła, specyfiki widzenia oraz niewidzenia przy braku światła eksplorowane jest poprzez wykorzystanie efekt uwidzenia nocnego. W instalacji prezentowanej w Galerii Untitled w Tbilisi grupa not a Number do tworzenia zdjęć użyła noktowizora z jego specyficzną rejestracją koloru, oddawania szczegółów, odcieni szarości, głębokości cienia, głębi obrazu. To próba zrozumienia najbardziej prymarnych i ewolucyjnych cech zjawiska widzenia. Widzenie uosabia się w świetle. To ono jest przewodnikiem widzenia, pozwala widzieć i warunkuje widzenie. Zobaczenie w świetle jest poznaniem.

Eksperymenty grupy not a Number opierają się na przekonaniu, że istnieją dwie rzeczywistości: rzeczywistości percepcji i rzeczywistość zapisu. Jak pisał Jacques Derrida jest między nimi nierozstrzygalny konflikt (por. J. Derrida, Aufzeichnungen eines Blinden. Das Selbstporträt und andere Ruinen, München 1997).

Fotografie, instalacje i film grupy not a Number są próbą odnalezienia nowych zależności pomiędzy percepcją a rejestracją a także badaniem ich wpływu na siebie.

What the Sun Has Not Seen

Exploring that which is hidden, unlit (like the dark side of the Moon), invisible to the Sun and the human eye.

Untitled Gallery

Tbilisi, Georgia

07.2022

grupa Not a Number/ Not a Number group

Alicja Panasiewicz/Adam Panasiewicz

What the Sun Has Not Seen

prints on self-adhesive paper

objects, mixed technique

video

various sizes

In his 1435 treatise on painting, Alberti introduced the concept of the visual pyramid: the optical relationship between the eye of the observer and the object the observer is looking at can be represented by straight lines extending from each frontal point of the object and converging in the eye.

Further scientific research compares the process of image formation on the retina to two cones: rays entering through the pupil and projecting an inverted image onto the retina. Seeing is blind at the very source of vision – i.e. the place where seeing takes place: the retina collecting the light rays within itself is itself blind.

By projecting an image of reality onto the walls of a cone, the geometrical model of vision can be understood. Spatiality converted into flatness unlocks new fields of perception. The retinal image is flat, a projection onto a sphere, and simultaneously the last moment of its existence before it is converted into electrical impulses.

The digital image works in reverse: the electrical impulse is reproduced as an image.

The eye, itself a spherical spatiality, pierces through space. The eye needs space in order to see – it goes outwards towards the object and carries inwards what is seen. (Cf. Daria Kołacka, Sposoby widzenia, czyli szkic o ślepocie (do użytku widzących) (Ways of Seeing or an Essay on Blindness(For the Use of the Sighted))

Visibility is shared by people who have eyes with which they can see and shape reality. Seeing, on the other hand, according to Derrida, is contained already in not-seeing: in seeing one thing, the obscuring of something else is inscribed, while the visible itself penetrates the interior.

Modern technologies allow us to perceive reality quite differently than before. The phenomenon of light, the specificity of seeing and not seeing in the absence of light, is explored using the effect of night vision. In the installation presented at Untitled Gallery in Tbilisi, the grupa Not a Number/Not a Number group used a night vision device to create photos with its specific way of registering colour, rendering details, shades of grey, depth of shadow, and depth of image. It is an attempt at understanding the most primordial and evolutionary features of the phenomenon of seeing. Seeing is embodied in light. It is the light that guides seeing, makes it possible to see, and conditions seeing. Seeing in light is cognition.

The grupa Not a Number/Not a Number group experiments are based on the conviction that there are two realities: the reality of perception and the reality of record. As Jacques Derrida wrote, there is an irreconcilable conflict between them (por. J. Derrida, Aufzeichnungen eines Blinden. Das Selbstporträt und andere Ruinen, München 1997).

The grupa Not a Number/Not a Number group’s photographs, installations, and films attempt to find new relations between perceiving registering and exploring their mutual impact.

In the exhibition took part Tomasz Dobiszewski