Clara Lux – Clarum Lumen

english and italian below

Instalacja Clara lux instalowana w budynku Accademia di Belle Arti di Bari w Moli, zbudowanego w 1600 roku jako klasztor zakonu Klarysek jest dziełem inspirowanym miejscem i semantycznym odniesieniem do nazwy zakonu.

Olśniewająca biel architektury z kontrastowymi strefami głębokiego cienia oraz nazwa zgromadzenia sióstr zakonnych stały się inspiracją do przedstawienia instalacji świetlnej jako rytuał oczyszczania: klaryski pochodzą od imienia założycielki – Klary z Asyżu, a imię pochodzi od łacińskiego przymiotnika clarus oznaczającego „jasny”, „jaśniejący”, „sławny”. Włoskie chiaro to także przejrzysty, jasny, czysty.

Instalacja light– art z wykorzystaniem świetlówek mówi o metaforycznym oczyszczeniu materii i ducha. Nawiązuje do światła i średniowiecznej idei piękna,  jako harmonia proporcji, ale również blasku (claritas), głównego czynnika oświecenia poprzez materię samego światła.

Grafiki – obrazy drukowane na białej materii powstały w procesie kreacji cyfrowej, jednakże są inspirowane fałdami i przypadkowym drapowaniem materiału jako konkretne i przypadkowe znaki – skutek ich użycia w codziennym życiu pełnym emocji i banalnych zdarzeń.

Abstrakcyjne wzory, stworzone przez software powstały w procesie symplifikacji i powtórzeń wycinków oryginalnych zagnieceń materiału, odtwarzają jakby na nowo historie zapisane na niej, tworząc cyfrowy labirynt.

Żyjący w V wieku teolog Pseudo-Dionizy rozważał piękno w przekonaniu, że stanowi ono jeden z atrybutów Boga. Koncepcje Pseudo-Dionizego były zbudowane na modelu światła: byt ma naturę światła, promieniuje tak jak ono. W szczególności piękno absolutne i promieniowanie wszelkiego piękna było wzorowane na światle. Konsekwencją takich poglądów było wprowadzenie do estetyki pojęcia światła jako podstawowego. Pseudo-Dionizy przedstawiał piękno jako światło, blask (lumen, claritas) ale również połączył  je  z tradycyjnym pojęciem piękna jako harmonii. W formule tej piękno zostało określone jako consonantia et claritas  (harmonia i światło, proporcja i blask).

Światło w tekstach neoplatończyków i mistyków pojawiało się jako metafora rzeczywistości duchowej.  Jest połączeniem Wielkiej Teorii Piękna z estetyką światła.

Lux jako pierwotna forma wszelkiej materialnej rzeczywistości,  zaś lumen to światło fizykalne. Światła najwyższego nie możemy doświadczyć za pomocą zmysłów, światło niższe umożliwia nam wszelkie poznanie świata zmysłowego.

Instalacji towarzyszy interaktywna aplikacja wykonana w processing –u, dzięki której można głosem wirtualnie rozjaśniać, podświetlać, prześwietlać i modyfikować tkaninę.

8 świetlówek dł 60 cm, tkanina z nadrukiem cyfrowym

porcessing interaktywnt, projekcja na tkaninę

L’installazione Clara lux esposta nell’edificio dell’Accademia di Belle Arti di Bari a Mola, costruito nel 1600 come convento dell’Ordine delle Clarisse, è un lavoro ispirato al luogo e un riferimento semantico al nome dell’ordine.

Il biancore abbagliante dell’architettura con zone contrastanti di ombra profonda e il nome della clausola delle suore hanno ispirato l’installazione luminosa come un rituale di purificazione: Clarissa deriva dal nome della sua fondatrice, Chiara d’Assisi, e il nome deriva dall’aggettivo latino clarus che significa „luminoso”, „splendente”, „famoso”.

L’installazione di light-art con lampade fluorescenti parla della purificazione metaforica della materia e dello spirito. Si riferisce alla luce e all’idea medievale di bellezza come armonia di proporzioni, ma anche alla radiosità, claritas, il principale fattore di illuminazione attraverso la materia stessa della luce.

La grafica – le immagini stampate sulla materia bianca sono state create nel processo di realizzacione digitale, tuttavia prendono ispirazione dalle pieghe e dai graffi causali dei tessuti, come segni concreti e accidentali – il risultato del loro uso nella vita quotidiana piena di emozioni e di eventi ordinari.

I modelli astratti, creati dal software nel processo di semplificazione e ripetizione dei ritagli delle pieghe originali del materiale, riproducono, per così dire, le storie scritte su di esso, creando un labirinto digitale.

Lo pseudo-Dionigi, teologo vissuto nel V secolo, considerava la bellezza come uno degli attributi di Dio. Le idee dello pseudo-Dionigi erano fondate sul modello della luce: l’essere ha la natura della luce e come essa irradia. In particolare, la bellezza assoluta e l’emanzione della bellezza totale dovevano essere basate sul modello della luce. La conseguenza di tali punti di vista fu l’introduzione nell’estetica della nozione di luce come fondamento. Lo pseudo-Dionigi presenta la bellezza come luce, radiosità (lumen, claritas) ma la combina anche con la nozione tradizionale di bellezza come armonia. In questa formula la bellezza è definita come consonantia et claritas (armonia e luce, proporzione e brillantezza).

La luce nei testi dei neoplatonici e dei mistici appariva come una metafora della realtà spirituale.  È una combinazione della Grande Teoria della Bellezza e dell’estetica della luce.

Lux come forma primordiale di tutta la realtà materiale, mentre lumen come luce fisica. La luce assoluta non possiamo sperimentarla con i nostri sensi, la luce inferiore ci permette tutta la cognizione del mondo sensoriale.

L’installazione è accompagnata da un’applicazione interattiva realizzata in processing, grazie alla quale è possibile schiarire, illuminare, sovraesporre e modificare virtualmente il tessuto.

8 lampade fluorescenti lunghe 60 cm, tessuto stampato digitalmente

elaborazione interattiva, proiezione sul tessuto

The installation titled Clara lux installed in the edifice of the Accademia di Belle Arti di Bari in Moli, erected in 1600 as a convent of the Order of Poor Clares, is a work inspired by the place and a semantic reference to the Order’s name.

The dazzling whiteness of the architecture with its contrasting zones of deep shadow and the name of the nuns’ congregation provided the inspiration to present the light installation as a ritual of purification: the name of Poor Clares derives from the name of its founder, Clare of Assisi, and the name itself comes from the Latin adjective clarus meaning 'bright’, 'shining’, 'famous’. The Italian chiaro also means transparent, clear, pure.

The light-art installation employing fluorescent lamps speaks of a metaphorical purification of matter and spirit. It refers to light and the medieval idea of beauty as a harmony of proportions, as well as radiance (claritas), the main factor of enlightenment through the matter of light itself.

Prints – images printed on the white fabric were created in the process of digital creation, yet they are inspired by the folds and random draping of sheets, as concrete and accidental signs – the result of their use in everyday life brimming with emotions and banal events.

Software-created abstract patterns were produced in the process of simplification and repetition of snippets of the original creases of the material, as if recreating the stories written on it, creating a digital labyrinth.

Pseudo-Dionysius, a theologian who lived in the 5th century, contemplated beauty in the belief that it is one of the attributes of God. Pseudo-Dionysius’ built his concepts on the model of light: existence has the nature of light; it radiates like light. In particular, absolute beauty and all beauty radiating from it were to be akin to light. Such views resulted in the introduction of the concept of light as fundamental to aesthetics. Pseudo-Dionysius presented beauty as light, radiance (lumen, claritas) but also associated it with the traditional concept of beauty as harmony. In this formula, beauty was defined as consonantia et claritas (harmony and light, proportion and radiance).

In texts of Neoplatonists and mystics, light appeared as a metaphor for spiritual reality. Thus, it is a combination of the Great Theory of Beauty and the aesthetics of light.

Lux is the primordial form of all material reality, while lumen is physical light. We cannot experience the supreme light with our senses, while the lesser light enables all our cognition of the sensual world.

The installation is accompanied by an interactive application produced in processing, allowing for virtual brightening, highlighting, overexposing, and modifying the fabric with voice.

Eight 60 cm long fluorescent tubes, digital print on fabric

interactive processing, projection on fabric